Maçın yıldızı bu davul!

Beşiktaş, Galatasaray derbisine yanlış 11’le çıkmış… Marcelo-Tosic ikilisi takımın kalitesinin çok altındaymış… Riekerink, Şenol Güneş’in ikinci yarı takımına attığı formatı okuyamamış… Maçın hakkı beraberlik değilmiş… 

Bir saniye arkadaş…
Deliye kuyu kazdırmayın…
Yıllar sonra ilk defa derbi gibi oynanan derbinin tılsımını yeşil sahada bulmazsınız…
Tılsım davulda!
Sarı Kırmızılı yönetici Levent Nazifoğlu, maçtan sonra yaptığı açıklamada “Beşiktaş’ı taraftarı itti” diyerek sinyali verdi ama belli ki duyulmadı…
Bir tribün 2-0 yenik durumdaki takımına nasıl gol attırır gözlerimle gördüm…
Anlatayım…

***

İlk kez bir derbiye sahne olan Vodafone Arena’dan yükselen nağmeler Dolmabahçe’yi sarmış, maçın başlamasına dakikalar kalmıştı…

Bu kez ‘Kapalı’nın ortasında, Çarşı’nın kalbindeydim…
Tribün liderlerinin durduğu ‘demir’e önce Sarı Emrah çıktı… Arkasından Şevşek Ali…
Galatasaray taraftarının da siyah beyaz mabede gelmeleri motivasyonu artırmıştı… Taraftarın taktiği hazırdı, Şenol Hoca’nın kafasındakilere benzemezdi:
Top Galatasaray’dayken ıslık çalınacak, Beşiktaş’a geçtiğinde “Saldır Beşiktaşım” diye bağırılacaktı…
Ali Palabıyık’ın başlama düdüğünden itibaren plan tuttu…
Kulakları sağır eden desteği bozabilecek tek bir şey vardı: Galatasaray’ın maçın henüz başında bulduğu gol, kopmaları da beraberinde getirdi. 
2’nci golle birlikte lime lime dağılan da sadece yeşil sahadaki Beşiktaşlılar değildi. Tribün toparlanamıyordu. 
Belli ki kapalı artık o eski ‘kapalı’ değildi…
Taraftar yoktu, izleyici vardı!
Şevşek Ali 38’inci dakikaya kadar dayanabildi… Sonra bir anda fırladı yerinden… Kimse nereye gittiğini anlamamıştı…
İkinci yarı başlarken döndü… Emrah’ın davulunu getirtmişti…
Bu sahneyi gören bir grup “Burası kapalı herkes ayağa” diye bağırmaya başladı… Bir ruh bekleniyordu…
Emrah’ın elleri kanaya kanaya davulu patlatması o ruhu geri getirmişti…
İkinci yarı hiç susmadı Kapalı… 
Maçın gazı, vitesi, direksiyonu sanki ellerindeydi…
Yırtılan boğazların ilacını 73’te Marcelo hazırladı, 77’de Cenk Tosun enjekte etti…
5 dakikada Beşiktaş hayat bulmuştu…

***

Maçın son düdüğü ile ezeli rakibe teslim olmamanın mutluluğu vardı yüzlerde… 2-0’dan 2-2 yapmak her baba yiğidin harcı değil” diyordu otoriteler…

Ancak belli ki kalpler yorgundu…
İnönü’nün havasını arıyorlardı…
Twitter’da ‘AlayınaKarşıGeriDönÇARŞI’ hashtag’i açılmıştı…
Haklıydılar…
Bu maçta bir davul hatırlatmıştı o ruhu ve ezeli rakibe bu sayede baskı kurulmuştu…
Futbol taraftarla, Beşiktaş Çarşı’yla güzeldi…
Özünü kaybetmemeliydi!